..η ΩΡΑ πλησιάζει...η κατάσταση πρέπει να αλλάξει...μια απόφαση είναι...
Εγώ προσωπικά νιώθω ότι πολλοί εδώ είναι εκείνοι που "πνίγονται"...που θέλουν να ανασάνουν τον αέρα της αληθινής ζωής...να νιώσουν μια γλυκιά φιλική αγκαλιά...να ακούσουν μια φιλική συμβουλή...γράφουμε εδώ τα εσώψυχα μας και περιμένουμε να διαβάσουμε ένα καλό λόγο απο κάποιον που θα διαβάσει το "ποστ" μας για να νιώσουμε καλύτερα...ότι κάποιος επιτέλους μας κατάλαβε...μας πρόσεξε...ότι κάποιος μας συμπόνεσε...οτι δεν βολοδέρνουμε σαν κουτσουράκια στον Ωκεανό της υπαρξής μας μόνοι...ότι και άλλοι νιώθουν το ίδιο όπως εμείς...
...αλλά όταν περάσει η αρχική ταραχή πάλι τα ίδια...και ξανά απο την αρχή...μέχρι την στιγμή πάλι που κάτι θα μας τσιμπίσει την καρδιά...ένα γεγονός...μια άσχημη πράξη κάποιου ασυνείδητου...και θα ζητήσουμε κατανόηση απο μια νεράιδα ή ένα ξωτικό δακτυλογραφώντας πάλι τα συναισθήματα μας.
ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ...δεν πρέπει μόνο να τα γράφουμε πατώντας πλήκτρα...ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ...να μιλάμε και να ακούει ο ένας την χροιά της φωνής του άλλου...να βλέπει τα δάκρυα να κυλάνε στα μάτια, και όχι να τα υποψιάζεται... να ΝΙΩΘΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ότι ο άλλος τον καταλαβαίνει και θα ΤΟΥ ΠΕΙ, όχι θα του γράψει μια καλή κουβέντα...
...αλλά ναι... δέχομαι ότι ίσως να υπάρχει ο φόβος της επαφής...δέχομαι ότι έτσι αισθανόμαστε ότι είμαστε ασφαλείς στο καβουκάκι μας...εντάξει λέμε, δε γ...ται, θα περάσει...μια φάση είναι...μέχρι που κάτι πάλι θα μας τρομάξει και τότε είναι ίσως που αυτό το κάτιμπορέσει να υπερνικήσει τον ΦΟΒΟ της επαφής...τον φόβο, του να γνωρίσω κάποιον που δέθηκα μαζί του μέσα απο τις σελίδες ενός ακόμα φόρουμ από τα πολλά που υπάρχουν στο διαδίκτυο...δεν είναι όμως ένα ακόμα φορουμ απο τα πολλά...εγω το εμπιστεύτηκα και αυτό το έχω αποδείξει και εμπράκτως...ο υπόλοιπος νεραιδόκυκλος??? όλοι εσείς οι γλυκές νεράιδες και τα σκανταλιάρικα ξωτικά νιώθετε σαν εμένα???...η νεραιδοκλέφτρα εδώ έκανε μια πρόσκληση...θα την δεχθείτε???...
...θα υπερνικήσετε τον "ΦΟΒΟ" μεταξύ μας???
...έχει δώσει λαβές για μεγάλες συζητήσεις...αποφασίστε ποιοί θα συμμετάσχεται και αν νιώθετε έτσι όπως περιέγραψα γιατί να διστάσσεται???
...αφήστε το παραμύθι να μπεί και στην ζωή σας...την πραγματική ζωή...
"Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον
ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να
ακούσουμε το κελαΐδισμα των πουλιών, να
νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση".
...(να συμπληρώσω επίσης και απο τις οθόνες των υπολογιστών μας)...
...δεν θα μπορούσαμε να τα νιώσουμε όλα αυτά μαζί στην φύση?...με μια εκδρομή?...μια αποδραση απο τις οθόνες?...γιατί να ζητάω να μου στέλνουν φωτογραφίες με γαλάζιους ουρανούς εδώ και να μην τους βλέπω ζωντανά με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες ευαισθησίες με εμένα και με τους οποίους επικοινωνώ μέσα απο αυτέςτις οθόνες???
Μας ρωτάει η νεράιδα...ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ???
Εγώ απαντάω ΟΧΙ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ...ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ!!!
ΕΣΕΙΣ???????
Εγώ προσωπικά νιώθω ότι πολλοί εδώ είναι εκείνοι που "πνίγονται"...που θέλουν να ανασάνουν τον αέρα της αληθινής ζωής...να νιώσουν μια γλυκιά φιλική αγκαλιά...να ακούσουν μια φιλική συμβουλή...γράφουμε εδώ τα εσώψυχα μας και περιμένουμε να διαβάσουμε ένα καλό λόγο απο κάποιον που θα διαβάσει το "ποστ" μας για να νιώσουμε καλύτερα...ότι κάποιος επιτέλους μας κατάλαβε...μας πρόσεξε...ότι κάποιος μας συμπόνεσε...οτι δεν βολοδέρνουμε σαν κουτσουράκια στον Ωκεανό της υπαρξής μας μόνοι...ότι και άλλοι νιώθουν το ίδιο όπως εμείς...
...αλλά όταν περάσει η αρχική ταραχή πάλι τα ίδια...και ξανά απο την αρχή...μέχρι την στιγμή πάλι που κάτι θα μας τσιμπίσει την καρδιά...ένα γεγονός...μια άσχημη πράξη κάποιου ασυνείδητου...και θα ζητήσουμε κατανόηση απο μια νεράιδα ή ένα ξωτικό δακτυλογραφώντας πάλι τα συναισθήματα μας.
ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ...δεν πρέπει μόνο να τα γράφουμε πατώντας πλήκτρα...ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ...να μιλάμε και να ακούει ο ένας την χροιά της φωνής του άλλου...να βλέπει τα δάκρυα να κυλάνε στα μάτια, και όχι να τα υποψιάζεται... να ΝΙΩΘΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ότι ο άλλος τον καταλαβαίνει και θα ΤΟΥ ΠΕΙ, όχι θα του γράψει μια καλή κουβέντα...
...αλλά ναι... δέχομαι ότι ίσως να υπάρχει ο φόβος της επαφής...δέχομαι ότι έτσι αισθανόμαστε ότι είμαστε ασφαλείς στο καβουκάκι μας...εντάξει λέμε, δε γ...ται, θα περάσει...μια φάση είναι...μέχρι που κάτι πάλι θα μας τρομάξει και τότε είναι ίσως που αυτό το κάτιμπορέσει να υπερνικήσει τον ΦΟΒΟ της επαφής...τον φόβο, του να γνωρίσω κάποιον που δέθηκα μαζί του μέσα απο τις σελίδες ενός ακόμα φόρουμ από τα πολλά που υπάρχουν στο διαδίκτυο...δεν είναι όμως ένα ακόμα φορουμ απο τα πολλά...εγω το εμπιστεύτηκα και αυτό το έχω αποδείξει και εμπράκτως...ο υπόλοιπος νεραιδόκυκλος??? όλοι εσείς οι γλυκές νεράιδες και τα σκανταλιάρικα ξωτικά νιώθετε σαν εμένα???...η νεραιδοκλέφτρα εδώ έκανε μια πρόσκληση...θα την δεχθείτε???...
...θα υπερνικήσετε τον "ΦΟΒΟ" μεταξύ μας???
...έχει δώσει λαβές για μεγάλες συζητήσεις...αποφασίστε ποιοί θα συμμετάσχεται και αν νιώθετε έτσι όπως περιέγραψα γιατί να διστάσσεται???
...αφήστε το παραμύθι να μπεί και στην ζωή σας...την πραγματική ζωή...
"Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον
ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να
ακούσουμε το κελαΐδισμα των πουλιών, να
νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση".
...(να συμπληρώσω επίσης και απο τις οθόνες των υπολογιστών μας)...
...δεν θα μπορούσαμε να τα νιώσουμε όλα αυτά μαζί στην φύση?...με μια εκδρομή?...μια αποδραση απο τις οθόνες?...γιατί να ζητάω να μου στέλνουν φωτογραφίες με γαλάζιους ουρανούς εδώ και να μην τους βλέπω ζωντανά με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες ευαισθησίες με εμένα και με τους οποίους επικοινωνώ μέσα απο αυτέςτις οθόνες???
Μας ρωτάει η νεράιδα...ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ???
Εγώ απαντάω ΟΧΙ...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ...ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ!!!
ΕΣΕΙΣ???????
__________________
…ζω και αναπνέω επειδή υπάρχεις !
…ζω και αναπνέω επειδή υπάρχεις !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου